Bu çekişme, bu keskin ayrılışın esasında ve nihayetinde vardığı yerin tek'lik olduğunu kendime söylerdim hep ama Fuzûlî bunu sanat ile icra etmiş. Ne de güzel etmiş. Baba (zahid) ve oğul (rind) arasında geçen bu hikayelemede ayrılıkların ve bir'lesmelerin güzelliğini göstermiş. Aralarında geçen oldukça keskin dialoglarda şunu düşündüm hep: Bir baba/anne çocuğuna kendi yolunu bulması konusunda ne kadar yardımcı olabilir ve kendi yaşam/ inanış biçimiyle karşı karşıya geldiğinde nasıl bir duruş sergileyebilir? Ister istemez kendi toplumumumuzla mukayese ettiğimde arada kıyametlerin kopacagi/kopmuslugu hemen karşımızda durur. Heplestiren, aynilastiran ve diğerine asla müsamaha göstermeyen aile yapıları göz önüne alınınca çizginin değil dışına kıyısına bile yaklaşmak depremler yaratıyor. Ah ki Sabır yoksunluğu ah ki gerçek bir iman eksikliği.. yollar ne kadar çok , ne kadar karmaşık olsa da hep aynı yere çıkmayacak mi? Sabır, sabirda sebat, sebatta tefekkür, tefekkürde tevekkül. Bizde hiçbiri yok.

Rind ile ZahidFuzuli · Büyüyen Ay · 2018328 okunma

·

158 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülhan Akın