"Yorgunluk bir hâl değil, kanıksanmış bir hırka bazen. Zihin ve ruh ise mayi; Okunduğu aklın, görüldüğü gözün şekline bürünen. Hep düşsel çıkmazlara tabi şehirler, Her hikâye başı birkaç eşik engel. Atlanmalı. Bu yüzdendir yattığımız uykuların dizleri yaralı, Rüyalar derinden iç kanamalı. Kaybı sorgusuz, Sualleri gayb, Cevapları ise ipin ucunda asılı." Didem, bir kadın. Didem'in şiiri de kadın. Şiiri mutfak, şiiri anne, şiiri yeni yıkanmış çamaşır kokuyor. Şiiri ruhu, şiiri duyguyu, şiiri zihnin kıvraklığını yansıtıyor. Didem hüznün eşiği ile dalga geçiyor ısrarlı bir şekilde. Okurken bize bir gülümseme, esas kızın esasiyetini sorgulamalar kalıyor. Aklımızdaki hüzünleri çitileyip, karşı ruhun çamaşır ipine asmak için bahaneler üretiyor. Kelimelerin bam tellerine basıyor, birbirine bağlıyor, şiir yapıyor. Okurken bize "bir lalenin sesini" özlemek düşüyor.

Pulbiber MahallesiDidem Madak · Metis Yayıncılık · 20079,2bin okunma

·

54 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

â.