Yetişmeye çalıştığım her şey hızlı koşar benden.
Öfkem yorgun ayaklarıma.
Nankörlüğün böylesi değil mi ?
Boşunadır övgün bayım.
Kemirilmekten çok farelerini beslemeye alışmış beynim.
Şimdi ne kadar erkense o kadar geç. Sabahın dördüne gecenin sonu demek gibi bir şey.
Topuklarımın acısı...
Bir farenin izin verdiği müddet onlar da dursun şurda.
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.