Kitaplar ve kadınlar
Susam ve Zambaklar adlı kitaptan daha önce okuduğum 
Bu Ülke sayesinde haberdar oldum. 
John Ruskin’in “Susam” ve “Zambaklar” adındaki iki konferansından oluşan bu kitapta sırasıyla kitaplar ve kadınlar konuları üzerinde durulmaktadır.
İlk konferansta “nasıl okumalı?” ve “ne okumalı?” sorularına cevap aramaktadır.
Ruskin, konferansına ebeveynlerin çocuklarının eğitimini yalnızca hayatta önemli bir mevkiye sahip olmak ve bunun diğer insanlar tarafından bilinmesini istemekle sınırlı olmasını eleştirerek başlıyor. İnsanların bir mevkiyi elde etmeyi istemekteki asıl amaçlarının o mevkide başkalarından daha iyi ürünler ve hizmetler ortaya koymak olmadığını, aslında diğer insanların övgülerini elde etmek olduğunu söylüyor.
Ardından konu kitaplara gelir. Ruskin kitapları günlük kitaplar ve her zaman için geçerli olan kitaplar olmak üzere ikiye ayırır. İlki günlük olaylar hakkında yazılan, ömrü yazıldığı konunun güncelliğiyle orantılı olan kitaplardır. İkincisi ise bir asrın yetiştirdiği en büyük adamların elinden çıkan ve kalıcı olan eserlerdir. Günlük kitapları, kalıcı kitaplara tercih etmeyi krallar ve kraliçeler dururken evin hizmetçileriyle sohbet etmeye benzetiyor.
Ruskin, kalıcı eserlerin okumasından yana bir tavır gösterirken bunun kolay bir iş olmadığını da belirtiyor. Öncelikle asil yazarların elinden çıkan bu eserleri okumayı gerçekten arzulamak gerekir. Ardından asil yazarların eserlerini kavrayabilmek için çabalamayı göze almak gerekir.
Yazar, John Milton’un bir şiiri üzerinden örnek bir okuma yapıyor. Burada bir metinde kelimeler üzerinde titizlikle durmanın metni gerçek manada anlamak için ne kadar önemli olduğunu gösteriyor.
Ruskin’in konferansta ele aldığı diğer bir konu da duygulardır. Ruskin, duyguların insan için gerekli olduğuna inanır. Fakat duygular da belli bir eğitimden geçmelidir.
Ruskin, konferansın son bölümünde toplumunun kitapları, ilmi, sanatı, tabiatı hor görmesini eleştirir.
İkinci konferansta eleştiriye kadını yalnızca erkeğe hizmet etmek için yaratılmış bir varlık gözüyle bakan zihniyetle başlanıyor. Shakespeare, Walter Scott, Dante gibi yazarların eserlerinde kadınlara verilen değerlere örnekler veriliyor. Ruskin, kadınların yol gösterici bir rolü olduğu üzerinde duruyor.
Her iki konferansta da yazar meselelere tartışmacı ve eleştirel bir üslupla yaklaşıyor. Döneminin İngilteresini sert bir şekilde eleştiriyor.
Fikirleriyle yaşadığı dönemde ses getiren bir şahsiyet olan Ruskin’in konferanslarının okunması gerektiğini düşünüyorum.
·
81 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.