Öncelikle kırsal'ın insanlarından olduğumu ve "mavi" temalı kitapların dikkatimi çekmediğini söylemeliyim. Bana yabancı olduklarından anlamsız bir ön yargıyla yaklaşıyorum denizci hikayelerine.
Sait Faik bu yargımı tuzla buz etti denebilir. "Şimdi sevişme vakti" okuduğum ilk şiir kitabı ama son eseri olmayacaktır, bunu hissediyorum.
Farklı coğrafyaların insanları birbirlerini merak ederler. Yaşantıların gizemi onları birbirine temas etmeye iter. Mehmet Uzun'un deyimiyle "Denizler Ülkesi'nin" insanlarına karşı bir merak saldı içimi. Onların aşkı, acısı, yoksulluğu ve yoksunluğunu uzaktan seyre dalıyorum, bir dağlar ülkesi insanı olarak.
Sait Faik kalemi için duru, sade, dinlendirici diyebilirim. Kitaptan çok sevdiğim bir alıntı yapıp incelemeyi sonlandıracağım. İşte anlatmak istediğim birçok şeyi ve beni kendisiyle bütünleştiren o dize
"Bin bir ateşten dilli yangınken sönüyorum
Sararmış caddelerden evime dönüyorum..."
