Ben algılayamadım olay örgüsünü. Yazarın okuduğum 4. kitabı. Diğerlerini çok sevmiştim. Burada da anlatının büyüsüne kapılmamak elde değil ne var ki yazar sizi sanki yapayalnız bırakıp gidiyor. Öyle kalakaldım. Kendimi, saklambaç oynarken saklandığı yerden çıkınca tüm arkadaşlarının eve gittiğini öğrenen bir çocuk gibi hissettim.
Ciddi bir baba motifi, sevginin bireyin kararları ve kişiliğini oluşturmadaki rolü, yeni oluşumların içinde bocalayan insan ruhu, ülkelerindeki ihtilalden kaçan Rus sığınmacıların fotoğrafı... Tüm bunlar çok vurucu bir dille anlatılmış fakat sonra dediğim gibi yazar sizi orada bırakıp evine dönüyor sanki.
