''Derin bir nefes aldı.Nefes alırken,etrafında öbekleşen bütün dertleri,kederleri;korkuyla,aşkla,öfkeyle çarpan bütün yürekleri;kainatın bütün sırlarını,fısıltılarını;insanların hikayelerini kitaplara aktaran bütün harfleri,kelimeleri,cümleleri lıkır lıkır içti.İçtikçe hafifledi,çoğaldıkça azaldı,büyüdükçe küçüldü,çirkinleştikçe güzelleşti.Bir bulut kadar hafif,bir tüy kadar küçük,bir yaprak kadar uçarıydı şimdi.Sağına,soluna,arkasına,önüne değil,bir kendine,kendi içine bakması kafiydi.''
Sayfa 132 - Metis YayınlarıKitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.