Çocukluğunu sahici bir köke bağlayanlar, sonradan nereye giderlerse gitsinler,ev dendiğinde o ilk göbekbağına uzanıyorlar. Geceleri yıldızlara, gündüzleri atlaslara ihtiyacı yok onların, kaybolmuyorlar. Hayat boyu yollarını ararken, pusula niyetine başlangıç noktalarına, tohumlarına serpilip dünyaya yayıldığı o ilk mevkiye, evlerine bakıyorlar.
Sayfa 97 - hep kitapKitabı okudu
··
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.