Bu zamana kadar okuduğum en ağır felsefe kitabıydı diyebilirim. Başlığıyla tamamen aynı içerik olan ve konudan asla sapmadan, göz kırpmanıza bile izin vermeden ve sanki bir yere yetişircesine öyle iktidarlı öyle isabetli konularla ilerliyor ki , bir ara beynimin elektrik akımına uğradığını hissettim. Bu dünyaya birden bire gelmiş olsaydık eğer ( varsayalım) nesnelerin birinin giderken diğerinin geldiğini ve bir olayın ardından, öbürünün geliştiğini hemen gözlemleyecek, fakat daha öte bir şey keşfedemeyecektik. Alışkanlıklar konusunda dikkatimi çeken bir paragraf olmuştu. Alışkanlık insan yaşamının büyük kılavuzudur der Davıd HUME. Evet. Deneyimlerimizi bize yararlı kılan ve gelecekte de olayların geçmiştekine benzer şekilde cereyan etmesine yol açan bu ilkedir. Alışkanlıklarımızın etkisi olmasa belleğimiz ve duygularımızla doğrudan bilgi sahibi olamazdık. Yaptığımız ve attığımız her adımın, bize deneyim olduğunu bir kez daha beynimize kazımış olduk. İlerleyen konular da hayvanlarda terbiye ve eğitimin bir nevi insanlarla aynı olduğunu , yasalar ve kurallar gereği hepimizin bir digerine hükmettiğini görüyoruz. Zor ama okudukça daha ne fırtınalarla karşılaşacağım dedirten bir eserdi.

İnsanın Anlama Yetisi Üzerine Bir SoruşturmaDavid Hume · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20171,262 okunma

·

97 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

tuğba aydın