Esir Şehir üçlemesinin ikinci cildi olan Esir Şehrin Mahpusları bitti. Üçlemenin ikinci cildinin birincisinden daha iyi olduğunu söylemek isterdim fakat değil. Anlatım, uslup amenna fakat içerik daha zayıf. Mahpushanenin insanı alçaltan bir işkence aleti olduğu konusundaki fikirler muhteşem ifade edilmiş. Kamil beyin Mahpushaneye ilk girerken yenilmesi, uyum göstermesi, soyulmayı ve daha başka rezillikleri sineye çekebilmesi bana çok çaresizce, çok miskince göründü ki yazarın fikri de öyle. Daha sonra yaşadıklarını üst üste ekleyip Faytoncu Osman denen hergeleyi ve yanındaki kanı beş para etmez korumalarını tepelemesi de ilk tavrıyla büyük tezat oluşturdu. Böyle balyoz gibi bir yumruğun vardıysa neden bu alçakların seni soymasına izin verdin Millici abi? Ayrıca Nedime hanımı yakmamak için kendini yaktın. Nedime hanım nerde? Hiç mi görüşe gelmez, mesaj göndermez? Karadayı gazetesi ne durumda? Onu da bilmiyoruz. İhbarcı alçak Niyazi nerde? Ne dolaplar çeviriyor? Onun hakkından neden gelinmedi? O da meçhul? Buna rağmen roman bir dönem romanı ve dönemin ruhunu anlamaya yarar bir görüntü sunuyor. 3. cilde başlıyorum.

Esir Şehrin MahpusuKemal Tahir · İthaki Yayınları · 20203,703 okunma

·

15 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Cengiz Tolstoyevski