Ahmet Ümit, Grange, Peyami Safa okumuşluğum çoktur ama iyi bir polisiye edebiyatı takipçisi olduğumu söyleyemem. Yani öyle kaatili tahmin etmek, senaryoda kusur aramak gibi şeylerde çok iyi olduğumu söyleyemem. Nurhan Hanımın eserinin en önemli özelliği merak duygusu. Bu duygunun ve yazarın gereksizliklere girmeyişinin de etkisiyle kitap çok çabuk okunabiliyor. Öyle ki ben mesaim olmamasının da yardımıyla iki oturumda ve yaklaşık dört saat kadar bir sürede bitirdim kitabı.
Bir romanın başarılı olduğunun en önemli kanıtlarından birisi de bence, kitap bittikten sonra bir film seyretmiş hissine kapılıyor olmanızdır. Evet, burada bu hissi yaşadım. Hatta ilk oturumu gece yapmıştım ve biraz irkilmedim desem yalan olur. Kitabın sonlarına doğru esas oğlanla aralarındaki rüya sahnesi oldukça başarılı idi.
Küçük birkaç eleştirim ise tamamen izafi olmakla birlikte aralarındaki aşkın çok hızlı gelişmesi, cinsellik boyutuna çok çabuk geçilmesi -ilk olduğu düşünülünce- ve muhafakazar bir bakışla asla söylemiyorum ama aralarındaki cinselliğin çok fazla anlatılmasıdır. Yazarımız, yayınevi tarafından editorlük ve düzelti konularında yalnız bırakılmış hissine de kapıldım. Dediğim gibi senaryodaki boşluklar, ama şöyle olması mantıklı değil vs konuları çok mühim değil.
Sonuçta kendini okutabilen, okurun bu tarz bir kitaptan beklediğini tamamıyla vermiş bir kitap olduğunu söyleyebilirim. Yazarımızın yolu açık olsun.
