16 Nisan 10
"Yaşarım sandım.Her şeye ve hayata rağmen... Karanlıklara karışırım; sonra nasılsa,hep sabah olur.Elimi kendi kanıma batırır,sonra gider yıkarım.Geçip gider, yaşadıklarım, öldüklerim...iyiliklerim ve o en çok da kendimi acıtan kötülüklerim..hepsi geride kalır ve ben her sabah aşkınla yeniden doğarım.Oysa şimdi,ne kadar da iyi anlıyorum, geçmişin uçurumların ittiğimiz o anlar hiç kaybolmuyormuş.Hep bir gölge gibi takipteymiş arkamızda.Aldığımız her solukta içimize çektiğimiz o hayat, dünden bir türlü kopamıyormuş.
Seni sevmek,seni kaybetmekmiş aslında.O uzak kentteki hayatımı öldürüp senin göğünün altında, senin şehrinde,senin sokaklarında yeni bir hayata doğmakmış.Seni tanıdığım o Nisan gecesinde,sarhoş hayallerimizin üzerine yağacak o ince kar,bu aşkın kutsallığına tanrısal bir işaret gibi beni inandırırken, aslında,onu kaybettin,diye fısıldıyormuş kulaklarıma:işte tam da bu anda,onu kaybettin..." 
Cezmi Ersöz 
Şizofren Aşka Mektup
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.