“İstanbul’un en son nesli içinde bu her şeyden habersiz vatan çocuklarını merhamete değer buluyordu. Hayatın ne olabileceğini düşünememiş olan, düşünemedikleri için bulunan hayat ile yetinen, belki de bunda şikayet etmeye değer bir şey bulmayan, hiçbir şeyden haberi olmayan bu gençlik” ona göre en çok acınılacak unsur idi.