Macar yazar Magda Szabó’nun kuşaklar arası çatışma, empati, bencillik ve aile bağları üzerine yazdığı sade, naif ve hüzünlü bir eser İza’nın Şarkısı. Yazar, sade bir dille okura dokunmayı, onu gerçekçi bir hikayeye bağlamayı ve sıradanlaşmadan herkese tanıdık bir hikaye anlatmayı başarmış. Kitabı okurken anlatılan durumlar o kadar aşina geldi ki inanamadım. Yine de tek sayfasında dahi sıkılmadan, aksine elimden bırakamadan okudum ve bunun büyük bir başarı olduğunu düşünüyorum. Zevkle okudum, herkesin sevebileceğini düşündüğüm kitaplardan. Tavsiye ederim. (Okurken aklıma zaman zaman Muzaffer İzgü’nün çocukluğumda okuduğum Anneannem serisinden ismini anımsayamadığım sütlaçla ilgili hikayesi ve Şener Şen’in Gönül Yarası filmi geldi. Ama dediğim gibi kitap aynı zamanda o kadar hayatın içinden ki, çoğu yerde kendi anneannemi, annemi de gördüm.)