İstasyon
Saat on iki... Tren perona şimdi girdi. Kumral saçlı kız aşağı atladı. Etrafına bakındı. Beni görmeyince nasıl şaşıracak. Ama üzülmez, canı bile sıkılmaz. Elimi sallasam ellisi, diye düşünür, gene öyle yürür, gider.
Dostum, pazarları hiç olmazsa kendi takvimimden bir kalemde silip yok edebilsem!
Sayfa 42 - Cumhuriyet Kitapları, 13. baskıKitabı okudu
·
4 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.