Pek çoğunuz gibi; ben de,bilim insanı, yazar, edebiyatçı, eleştirmen ve düşünür olan Eco hayranıyım.
Gülün Adı ve Foucault Sarkacı gibi kült romanlarıyla daha ziyade bilinen İtalyan yazar, aynı zamanda Orta Çağ estetiği ve göstergebilim dalının ustalarından biri olarak beni her daim büyüleyenlerdendir.
Anlatı Orm
anlarında Altı Gezinti kitabı, yazarın Harvard Üniversitesi bünyesinde gerçekleştirilen Norton Seminerleri notlarından oluşuyor.
Yakın dönem içinde büyük bir merak ve ilgiyle
#jorgeluisborges ve #octaviopaz’ın Norton Konferanslarını okumuştum. 1992-1993 yılı programını hazırlayan dehanın altı konferansının metinleri :
Ormana Girmek
Loisy Ormanları
Ormanda Oyalanmak
Olası Ormanlar
Servondoni Sokağı’ndaki Tuhaf Olay
Kurmaca Tutanaklar
Anlatısına, kendisinden sekiz yıl önce bu konferansları verme davetini alan bir başka İtalyan yazarı, Italo Calvino’yu anarak başlıyor. Ne hazindir ki Calvino bu konferansların sonuncusunu tamamlayamadan, aramızdan ayrılıyor.
Eco, “kurmaca anlatı” ile “orman” arasında bir “istiare” kuruyor. (benzetme amacı güdülerek, sözün başka bir söz yerine kullanılması suretiyle yapılan söz sanatı)
Borges’in bir metnine dayanarak, edebi anlatıları “yolları çatallanan bir bahçe” olarak görebileceğimizi ve bu “orman” a her okurun farklı yollardan girip keşfedebileceğini söylüyor.
#heryiğidinbiryoğurtyiyişivardır
“Örnek okur” ve “örnek yazar” kavramlarını, yazarın metinle, metnin de okurla kurduğu bir “işbirliği” olarak tanımlayan Eco, (her birimiz için çok kıymetli bir nasihat olan) her metnin okurunun farklı olabileceğini ve aralarındaki ilişkinin sabitlenemeyeceğini anlamamızı istiyor.
Eco, çok önemli pek çok metnin anlatı ormanlarının gizemli yollarında okurlarına hem mihmandarlık hem yol arkadaşlığı yapıyor.
Anlatı Ormanlarında Altı Gezinti
··
81 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.