Kadın olmakla ilgili herkes konuşamaz, erkek olmakla ilgili de. Ama bir tek annelik hakkında herkes konuşabilir çünkü herkes bir anneden doğdu, nihayetinde hepimizin dünyaya geliş bileti anne, hepimizin sahip olduğu bir şey anne. Benim de birtakım düşüncelerim vardı annelikle ilgili. Durgun bir su gibi netti, kitabı okuyana kadar. Yazar bir çubukla “çok da derin olmayan” o sığ suyu bulandırdı. Ve bu saatten sonra bir daha toprak dibe çökmeyecek su berraklaşmayacak. Çünkü annelik asla net, düz, anlaşılır, dışarıdan göründüğü gibi bir şey değilmiş. Kendi içinde inişleri çıkışları olan iyinin kötünün iç içe olduğu karmakarışık bir kavram. Her şeye rağmen bir insan dünyaya getirmek başlı başına bir mucize, bence. O şekillenirken senin şeklini bozmasını, beslenirken seni sömürmesini kabullenmek büyük fedakarlık. Düşünsenize kendi iradenizle sürekli sorumlu olacağınız sürekli korumak zorunda olacağınız sürekli düşüneceğiniz, hayatınızın merkez noktasını kaydıracak bir şeyi dünyaya getiriyorsunuz. Anlamak çok güç. Bu kitapta tüm bu karmaşıklığı yaşayan, sorgulayan bir annenin karnındaki bebeğine yazdığı mektupları okuyoruz. Muazzam ifade gücüyle, yaşadığı tüm duygu değişimlerinin yanı sıra dünyaya-topluma bakışını da okuyoruz. Canım yavrum seni bekliyorum değil de seni şöyle şöyle bir dünya bekliyor diyen bilinçli bir anne ne de olsa. Son zamanlarda okuduğum en etkileyici en güçlü kitaplardan biri oldu. Belki önceden sahip olduğum fikirleri darmadağın etmedi ama çatırdattı. İnce çizgiler halinde çatlaklar bıraktı bende, ben de onun kitabında :) Evet altını çizerek :) Okuyunuz dememe gerek var mı?

Doğmamış Çocuğa MektupOriana Fallaci · Can Yayınları · 20221,963 okunma

·

307 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

cansu