Ah Dostoyevski..
Kitabın ilk bir kaç bölümünde sürekli her şeyden konuşan, asla susmayan, insan olmaya dair, hayata, yaşam amacımıza dair eleştirisini çok ince bir nükte ile vurgulayan, bir müddet sonra artık o nefessiz konuşmalar karşısında beyninizde bir sızı, bir yorgunluk bırakan yazar, sonra ki bölümlerinde kitabın arka kapağında da yer aldığı gibi "sonraları yazacağı büyük romanların ipuçlarını " barındıran anılarına değinmiştir.
Dostoyevski kalemi der saygı ile selamlarım kendisini...
Herkese keyifli okumalar...
