Yazar gibi yaşını başını almış, iç disiplinini kurmuş, yalnız yaşamanın zihinsel kuruluna erişmiş bir insana, delikanlılar gibi kendinden geçmenin hiç yakışmayacağı açıktır. Her işin bir yeri, zamanı var. Evet, her şeye karşın romanımıza kahraman olarak Erdem’li bir insan seçilmemiştir. Bunun nedeni de açıklayabilirim. Çünkü bırakalım da şu zavallı Erdem’li insan bir rahat soluk alsın artık. Çünkü olur olmaz herkezin ağzında bir Erdem’li insandır gidiyor. Çünkü adeta bir beygire döndürüldü Erdem’li insan: üzerine binip kıçına sopayı basmayan yazar kalmadı. Çünkü Erdem’li insanın anasından emdiği sütü burnundan getirildi ve onu da artık ne Erdem’in Acie, ne de kemik üzerine gerilmiş bir deriden başka bir beden kaldı. Çünkü Erdem’li insana hep iki yüzlü davranıldı. Çünkü Erdem’li insana hiç saygı duyulmadı. Yeter artık! Zira Alçaklara arabaya koşmada! Öyleyse biz de bizim alçağımızı koşalım arabaya!
Sayfa 272Kitabı okudu
·
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.