Kitabın hemen hemen bütün öykülerinde, meyhaneler, barlar, içkili kafeler, diskolar... Sonra, votka... Bira... Şarap... Yani her öyküde durmadan içki, içki, içki... Güzelliğiyle ünlü Stokholm de olsa yaşanılan yer, ne İskandinav ülkeleri ne de en güzel kentleri bir “Akdenizli ruh” için Kuzey yaşanılası yer değil... Hele hele oralarda yaşayan, yaşamak zorunda kalan hem Akdenizli hem de şair ya da yazarsa, ona göre hiç değil! Alkolik olmaktan başka yolu yok insanın!.. Soğuk, karanlık, yalnızlık, plastik insanlarla kuşatılmış tekdüze bir yaşam... Yenice yitirdiğimiz Demir Özlü için bu kitabı okuyunca bir kez daha üzüldüm. Bir zamanlar İsveç’te yaşamak zorunda kalmış Kemal Burkay da, “Mevsim değişir Akdeniz olur, hadi gülümse!” diyerek kendini kandırmış demek ki o şiirinde! Bu öykülerden görüyoruz ki, ne mevsim değişir ne de bir gülümseyişle karanlık çökmüş bungun hava altındaki İskandinav kentleri Akdeniz olur!.. Stockholm ve Alman kentlerinde yazılmış bu öykülerinde, yazarın ara ara İstanbul’a çocukluğuna, ilk gençliğine düşsel gidiş-gelişleri olmasa, okur da neredeyse bunalımdan onun gibi içkiye sarılır... Demem o ki, Allah, Akdeniz güneşi altında sere serpe büyümüş hiçbir İnsanı düşürmesin oralara... Demir Özlü’nün kurgusu, dili ve anlatımı çok iyi. Ama öykülerin bazıları birbirinin tekrarı gibi... Kitabı kapatınca bilince işleyen kimi sözlerin, satırların hangi öyküde olduğunu pek anımsamıyor insan... Aydınlık içinde uyusun. Gitmesek de, o topraklar ve insanları hakkında bu kitaptan epey fikir ediniyoruz...

Stockholm ÖyküleriDemir Özlü · Can Yayınları · 200013 okunma

··

41 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.