Bir kez daha bizim yeni nesil yazarlardan neden uzak durdurduğumu anladığım bir kitap okudum. Kısaca nedenlerinden bahsedeyim. Kitapta patronuyla aşk yaşayan bir kız var. Ama kız o kadar pısırık ve korkak gösterilmiş ki okurken sinir olmamak elde değil. Sevdiği adama soru soracağı zaman onun ters bakışlarından o kadar korkuyor ki sürekli ifadesi "hay çenem kopsaydi, dilim tutulsaydi, sormasaydim , onu kızdırmasaydım vs" peki canım sorarlar insana "iki çift laf edemeyeceğin adamla niye aşk yaşıyorsun? Kadınların bu kadar pasif, korkak tipler olarak gösterildiği kitapları tasvip etmiyorum. Güçlü kadın okuyan kendini yetiştirmiş kadın imajı böyle olmaz. Olmamalı da. Ayrıca kitapta sürekli geçen "gözlerini devirmek" olayı var. Baş karakter gözlerini devirmekten o kadar hoşlanıyor ki "her olayda gözlerini deviriyor hatta aynada bunun için prova bile yapmış" bu kadar gereksiz bir eylem için. Ayrıca yan karakter kızın ev arkadaşı var ona aşık bir çocuk var sürekli evlerine gidip geliyor kızımız sözde oğlana yüz vermiyor ama ne hikmetse aynı odada kalıyorlar bu kadar çelişkili bir kitap daha okuduğumu hatırlamıyorum. Yüz vermemek olayını idrak edemeyen bir genç kız! Kadın karakterler ne kadar üniversite mezunu da olsa pasif, korkak ve kendilerine kötü davranan adamları aşık sanan fazlasıyla saftirik tipler. Okumasaydım dediğim kitaplardan biri oldu.

GönülçelenGizem Bilici · Yakamoz Yayınları · 2015372 okunma

·

126 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Adile İcik