Tezer Özlü okuyabilmenin bir halet-i ruhiyesi var bence.Melankolik olduğunuz zamanlar sizi esir alan kendi melankolisiyle sarıp sarmalayan bir yazar Tezer Özlü.Her bir satır, her bir söz imzası gibi Tezer'in, öylesine içselleşmiş, öylesine Tezer olmuş.en çok aklımda kalansa Willy'e şiiri.
''insan ölülerin arasında ölünce yaşamamalı''
ve son olarak;
''Kimseyi gömmek istemiyorum ben
Ve kimsenin de beni gömmesini
Willy gibi gitsinler ülkemden
Büyük alanların ve heykellerin olduğu yerde yaşasınlar.''
Naif manik depresif ruhunu böyle dizelere döküyor Türk Edebiyatının lirik prensesi.
