78 syf.
9/10 puan verdi
" Borges ile Kemalettin Tuğcu'nun aynı kişi olduğunu öğrendiğimde, hayatta bundan daha korkunç bir gerçekle karşılaşamayacağımı düşünmüştüm.". Alper Canıgüz, Gizliajansa bu cümle ile başlıyordu. Kemalettin Tuğcu kitabını bırakır bırakmaz aldığım ilk kitapta Kemalettin Tuğcu dan bahsetmesi beni tekrar Kemalettin Tuğcu ' a sürükledi. Ve elimde bulunan son Kemalettin Tuğcu kitabına başladım.
Kemalettin Tuğcu, empatiyi, güler yüzü, huzuru, paranın her şey demek olmadığını anlattı bana. Öyle herkesin ağzına pelesenk olmuş aman psikolojini bozarlık bir durumum olmadı yani.
"iron maiden dinleyen bir çocuğa üvey babalık mı yapacaksın, çocuğun hayatını Kemalettin Tuğcu romanına çevirirsin."
emrah serbes - son hafriyat
Çok bozdun kendini serbes çok
Malesef, malesef, malesef...
Kemalettin Tuğcu'nun kitaplarının Türkiye'de yalnız çocuklara okutulması tabii o dönem düşünürse çocuklardan başka okuyan olmaması yazarın en büyük talihsizliğiydi bence. Yoksa yazarımızın bence hiçbir zaman çocuk romanlarının dev yazarı diye tanıtmamıştı kendisini.
Talihsizliği ise, yanlış zamanda doğmuş olmasıydı. Türkiye'de bu tip konulara ilgi duyan kesim kitap okumadığı için de, hak ettiği ilgiyi görmedi. Eğer 1900'ler değil de, 1950'lerde doğmuş olsaydı, şu an dizi senaryosu yazıp, paraya para demiyordu.
Benim en çok üzüldüğüm nokta"çocukların psikolojisini bozdu" demeleri oldu.
Kemalettin Tuğcu okusunlar da umarım sırça köşklerimizde (
Sırça Köşkün Masalcısı) empati yapabilen, vicdanlı, azimli yavrularımız yetişebilsin.
Kitabımıza gelecek olursak diğer kitaplarında olduğu gibi ilkokul son ortaokul başlangıcında bir çocuğun (Hüsamettin) ailesi ve çevresi ile yaşadığı kuşak çatışmasını ve ailevi ilişkilerini aktarmakta.
Ben severek okudum keyifli okumalar dilerim.
·
462 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.