Yavru Ceylan, Szabo'dan okuduğum 3.kitaptı. Iza'nın Şarkısı ile başlayan tanışıklığımız Kapı romanı ile devam etmişti. Yavru Ceylan'dan sonra geriye sadece Katalin Sokağı kaldı. İlk elli sayfada kitaba konsantre olmakta çok zorlandım ama sonra yine Szabo okurları bilir ki yüreğime kocaman bir öküz oturdu sanki. Kitap baştan sonra bir monolog, iç döküş. Geçmiş ve şimdi arasında, hiçte kronolojik olmayan gel-gitlerle ilerliyor. Ben okuru zorlayan bu tarz anlatımı pek severim. Kitaba adını veren yavru ceylan aslında romanda çok az yer kaplıyor ama siz onu sembolik bir çocukluk ukdesi gibi düşünebilirsiniz. Ünlü bir tiyatrocu olan Eszter'in trajedi ve zorluklarla dolu hayatı ve yaşadıklarının kişiliğine etkilerini onun iç sesiyle dinliyoruz. Ben yazarı ve hikayelerinin hüzün yüklü sıcaklığını seviyorum ama yazarla tanışma kitabı olarak Yavru Ceylan'ı tavsiye etmem. Sizi biraz zorlayabilir. Ben çok sevdim ama hüzünlü hikayeleri sevmiyorsanız okurken sıkılabilirsiniz. Bir de alıntı ekleyeyim: "Bana sadece sahnedeyken bir peruk, bir kanat taktığımda ya da bir delikanlı rolüne büründüğümde bakarlardı. Boyanmış yüzümün altına gizlenmiş gerçek yüzümle, benliğimin içine hapsolmuş öteki beni görmek için senden başka kimse bana öyle bakmadı."

Yavru CeylanMagda Szabo · Yapı Kredi Yayınları · 2018345 okunma

·

119 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.