Kitabı okumaya başladığımda sonunda bu kadar etkileneceğimi hiç düşünmemiştim. Başlarda Alex önderliğinde genç bir grup sürekli şuç işleyip, bir şekilde millete hayatı zindan eden kişiler olarak karşımıza çıkıyor. Tabi bu gençlerin kendi aralarındaki çatışmalar da ayrı.
Sonrasında Alex’in yakalanıp polisin eline düşmesiyle hikaye bambaşka bir boyut kazanıyor. Bundan sonrası tamamen psikolojik, sosyolojik konuların sunumu gibi.
Alex’in suçlu bulunup hapise girmesi ve içeride suçlularla yaşadığı diyaloglardan etkilenmemek mümkün değil.
Sonrasında devletin olaya el atması (Tabi buradaki el atma olayının amacı daha sonra anlaşılıyor.) ve Alex’in ıslah edilmesi olayı var. Burası gerçekten etkileyici. Yıllarca yapmış olduğu suçların benzerlerinin ve daha da kötülerinin sinema ekranında kendisine izletilmesi tamamen psikoljik baskının uygulanması olayı. Tabii empatiden yoksun olan kahramanımız da bu durumdan sonra çoğu şeyi algılayabiliyor. Şu alıntı çoğu şeyi açıklayacaktır. “Gerçek dünyanın renklerinin filan ancak beyazperdeden dikizleyince gerçek gelmesi tuhaf.” Algılıyor ama aslında içinde var olanı değiştirmek mümkün mü orası muamma.
Dikkatimi çeken bir konu aile kavramının detaylı şekilde olayın içinde olmaması. Bu çocuklar neden böyleler diye düşündüğümde ailenin rolünün ne kadar önemli olduğu da ortaya çıkıyor. Yazar çok fazla değinmeyerek belki de bu çocukların yalnızlığına vurgu yapıyor.
Yazar bazı bölümlerde devletin insanları tek tip yapma gayretine atıfta bulunuyor. Okunmaya değer bir kitap olarak görüyorum.
Ayrıca Stanley Kubrick’in yönetmiş olduğu kitapla aynı ismi taşıyan filmi de var. Daha önce filmi duymuştum. Bu kitaptan sonra mutlaka izleyeceğim.
