Uzun zamandır asla elimden düşüremediğim bir kitap okumamıştım. Aslında ben sıkıcı kitap seviyorum, bu kendimde bildiğim bir özellik ama son aylarda beni okumaktan dahi alıkoyan bir buhran içerisindeydim. Arkadaşımın yoğun ısrarı üzerine kitabı elime aldım ve okumaya başladım ancak elimden düşüremedim. Peeta’nın gizli aşkı en samimi işlenen konuydu, bu ikili arasındaki uyum, sıcaklık ve samimiyeti çok sevdim hatta filmini izleyip mahvedebileceğimi sanmıyorum, çünkü beni inanılmaz bir sevgiyle doldurdu. Onun haricinde dikkatimi çeken diğer bir şey ise aslında yine kitabın ana ögelerinden biri olan Capitol; baskıcı ve nispeten sömürgeci rejim. “Asla bize başkaldıramazsınız, başkaldırdınız ve her yıl çocuklarınızı katlettiriyoruz birbirlerine ve sizi de sizsiz ve aç bırakıyoruz” diye tepelerine binen bir rejim. İkinci ve üçüncü kitapta bunun üzerine gidilmesini çok istiyorum hatta bu rejimin yıkılışını görmeyi ancak fantastik bir macera romanı tadındaki bu kitapta böyle “ciddi” şeyler yaşanır mı bilmem. Benim gözümde Açlık Oyunları; kafa dağıtmalık, sürükleyici, bir sonraki sayfada ne olacak diye düşündürücü, hoş bir kitap ve beklentim buydu, karşıladı ve beklentisi bu olanı da karşılar.

Açlık OyunlarıSuzanne Collins · Pegasus Yayınları · 200928,8bin okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

sena