Kitabı bir çok kitap sitesinde övülürken rastladım. Yazarın ismine edebiyat dergilerinden aşinayım fakat hiç yazısını okumamışım. Bende de ön yargı var ki kötü bir şey olduğunu hiç düşünmedim. Herkes tarafından sevilmişse kesin iyi değildir diyorum, ama bir yandan da okuma isteğim var. Sonra açıp okumaya başladım. İlk öykünün ilk 3 sayfasında gerçekten popülize olmuş cümleler gördüm, tam notunu verecekken öykü şekil değiştirdi. Tuhaf bir kurgumuz var. İlk 3 öykü birbiriyle bütünleşik. Diğer öykülerimizde değişik tesadüfler içeriyor. Dili ve hikayeleri fazlasıyla beğendim. Sonlarına doğru kitap bitmesin diye ağır ağır okudum. Fazlasıyla Türk hikayecileri okuduğumu düşünüyorum. Hep bir dert anlatma peşinde olup çoğu zaman yoruyorlar okuyucuyu. Ancak Ömür İklim Demir bunu yormadan başarabiliyor. Muhtemelen 2.kitabını bekleyen çok okur vardır. Ayrıca kapak resmine bayıldım. Yüklüğe kaldırılmış çocukluğunu arayanların seveceği bir kitap izlenimini başarıyla yansıtmışlar. Keyifli okumalar.