Sanatçı mektupları, başlı başına özel bir kol. Yalnızca nasıl yaşadıklarını, sıkıntılarını, arayışlarını değil, sanat bağlamındaki düşünce ve kaygılarını, başka sanatçılarla ilgili can alıcı değerlendirmelerini içerir o belgeler. Bu bağlamda ortaya çıkarılmış sanatçı mektupları arasında ön sırada Van Gogh'unkilerin geldiği sır sayılmaz: Amansız koşullarda yapayalnız bir serüvenin dibine yazarını çeken dopdolu, inilti dolu, olgun izler. (Arka kapaktan) Daha önce betimlemelerine bir ressam olarak hayran kaldığım #brunoschulz gibi sözlere rastlayabileceğim varsayımı ve bu seriyi bağendiğimden kitabı alıp okudum. Resim sanatı ile yazın sanatının ifade farkı, bir nebze olsa da (zira Schulz'unkiler hikayeydi bunlar mektup) ortaya çıkmıştı benim için. Evet; koskoca Proust'un mektuplarını da beğenmemiş olabilirim, fakat #vangogh 'unkiler hep aynı meseleler (geçim zorluğu, hastalık, kardeşi Theo'dan içinde her ay 50 frank gelen mektuplara cevap ile Paris'te 4.katta büyümek zorunda kalan adaşı yeğeni için serzenişler) etrafında örülü olsa bile yaşadığı sahici yoksulluk ile başarısızlık duygusu (hayatında bir tablo satmıştır) çarpıyor insanı. Gauguin, Monet, Renair ve Pissaro gibi dev ressamlarla arkadaş olmuş, Paris'te sergi açmış bu vaiz, sonunda kitaptaki bu mektupları yazdığı kırsalda kendisini vurmuş ve kurtarılamamıştır. Geriye 2000'e yakın eser bırakan, ölümünden sonra değeri anlaşılan bu empresyonist DEV sanatçının tümcelerini okumak, o iniltiyi duymak edebi olmasa da ayrı bir deneyim...

Son MektuplarVincent Van Gogh · Kırmızı Kedi Yayınları · 20166,2bin okunma

·

106 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hayat Bu