Hayatı acı , keder ve sefalet içinde olan Dostoyevski yine her zaman ki gibi bunu kitabında yansıtmış . Kitaba başlamadan önce neden kitabın adı ‘İnsanlar ‘ değil de ‘ İnsancıklar ‘ olduğunu düşündüm . Kitabın içine girdikten sonra o küçümseme ifadesinin yani neden ‘İnsanlar ‘ değil de ‘İnsancıklar’ olduğunu anladım . E haliyle yazar Dostoyesvki olunca acının en acısı , kederin en kederlisi , sefaletin en sefaleti yaşanır , yazılır . Kitap çok komplike olmayan bir şekilde yazılmış ve iki insanın birbirleriyle olan mektuplaşmaları şeklinde kaleme alınmış . Bu iki kişiden birbirlerinin acılarından , kederlerinden , sefaletinden dem vurarak birbirlerini teselli etmeye çalıştıklarını görüyoruz . Hatta kendi sıkıntıları yetmezmiş gibi çevresinde olan sıkıntıları da hayatlarının odak noktasına koyarak yaşamaya çalıştıklarını görüyoruz . Tabi her ne kadar dünyada ki acı ve kederin her zaman ki gibi dibini sıyıran Dostoyevski , insan olmanın gereği olan empati ve acınma duygumuzu kabartmış.

İnsancıklarFyodor Dostoyevski · Anonim Yayıncılık · 201262,2bin okunma

·

207 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ömer yaşar