Çok eski bir çözülüş ellerimden kayıyor
Her gün aynı durakta bekliyorum münzevi
Sesler değdi gövdeme dünyanın süsü gitti
Bir güvercin kanadı gölgesinde sessizce
Yağmurdan kaçar gibi bu gidiş çok tanıdık
Böyle de birikecek arta kalan vakitler
Bir yalnızlık çıkacak ateş olmayan yerden
Kandilimde dert yükü kimse çekmek istemez
Efkarımı alıp da hangi dağa yollasam
Kimse arada değil herkes artık meydanda
Gülüyor geçmiş zaman yüzüme baka baka
Söylediğim her masal Kaf dağından geliyor
Annem yine sebepsiz okşuyor saçlarımı
Ateş olmayan yerden türküler topluyorum
Geri çektim kendimi yollar açılsın diye
Bunu duymadı kimse küskün bir bakış bile
Yenilmek de bir duruş tam yokuşun başında
Boşa alıyorum artık kendimden başlayarak
Kırılıyor bir plak en sevdiğim yerinden
Ah gibi "aklı yok fikri yok deli misali"
Acılar biriktirdim ateş olmayan yerden
Bir firtina iniyor aklımın tam üstüne
Kapansın bütün yollar ben geçitler bulayım
Bir dağ erisin şimdi bir rüzgâr tutsun beni
Ezberleri bozarak yolları unutayım
Karşıya geçmek gibi bir dalgaya tutunup
Bıraktım yarım kalan her şeyi gözlerime
Ateş olmayan yerden bakıyorum kendime