Bir aşk hikayesi okuyoruz ama öyle pembe bulutlarla dolu bir hikaye değil aksine sürekli gök gürlemeleri ve yıldırımlarla ilerliyoruz ve tam anlamıyla sarsıcı bir aşkı yaşatıyorlar kitabın kahramanları. Sıradan iki insanın birlikte hayata karşı verdiği mücadele ama ikisi de birbirinden o kadar farklı sürdürüyor ki bu işi buna rağmen kitabın sonuna doğru erkeğin kadına “biz bir elin parmakları gibiyiz” cümlesi gerçekten de tam karşılığını buluyor. Hayatla baş etmeye çalışırken aldıkları yaralar ve açtıkları yaralar en önemlisi de birbirlerine sığınmaları bir cümleyle böyle özetleniyor. Son sayfalara kadar hep şimdi çok büyük bir olay olacak diye yüreğim ağzımda okudum, ama olaydan çok genel olarak kitabın havasını hissetmek önemliymiş ben çok çabuk yakalayamadım bunu belki de yazarın okuduğum ilk kitabı olduğu için tarzına zor alıştım. Yine de kesinlikle ruhu olan bir kitaptı ve özellikle son 100 sayfada beni tamamen içine çekti. Filmi de varmış ama izlemeyi düşünmüyorum çünkü kafamda yarattığım dünyayı olduğu gibi bırakmak istiyorum. Yazarın diğer kitaplarını da en kısa sürede edineceğim, herkese keyifli okumalar.

Betty BluePhilippe Djian · Ayrıntı Yayınları · 2018458 okunma

·

864 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.