Mutlu insan, mutsuzluğu kabul edebilen insandır. İçinde bulunduğumuz kaotik durum içerisinde olayları ve durumları olumlu tarafından görmek, hakkında iyi düşünmek vazife haline gelmiş, ruh ahvalimizin yalnızca pozitifi göstermesi gerektiği ise norm halini almıştır. Kitap bu düzen içerisinde yaşamanın kişileri daha çok negatife yönlendireceğini söylemekte ve bu durumdan çıkabilmek adına iki kutuplu (negatif-pozitif) bir yaşamı kabullenmeyi önermektedir. Kitap, mutsuz olmanın patolojik bir sorun olarak algılandığı ‘‘mutluluk diktatörlüğüne’’ karşı yazılmış bir manifestodur. Tek taraflı pozitifliğin rasyonalize edildiği sosyal mecralarda, kendini mutsuz hisseden, eksik hisseden, bir şeyler yanlış gidiyormuş gibi hisseden herkesi yüreklendirme çabası taşıyan yazar, bana Tutunamayanlar kitabında geçen şu cümleyi hatırlattı: ‘‘Kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım; kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım.” Tek yanlılık insanı sınırlar, olmadık beklentiler içine sokar. Yaşama sanatının içinde var olan negatifliği kabul edip zaman zaman negatif duygular içerisinde yüzmek insana dairdir, normaldir, olağandır. Kitabı mutsuz olmaktan korkan herkese öneririm ki bu duyguyu hayatında meşru bir zemine oturtabilsin. Günümüzde yaşanan onca sosyal sorun, intihar, hak ihlali varken bütün sorunların kaynağı bireye indirgenmektedir. Bu yanlış değildir fakat durumlar tek bir kanaldan akmaz, toplumsal yönünü yok saymak yavaş yavaş suyu ısıtmak gibidir, kurbağalardan ibret alalım. Sosyal mecralarda ''kişisel gelişim ve psikoloji'' alanları yeterince istismar edilmiştir. Bu yüzden okunan her aforizma mutsuzluğa atılan bir çentik olabilmektedir. Mutluluk satan tüccarlara karşı savunulması gereken taraf ise ‘‘anlamdır’’. Kitapta da söylendiği gibi, ‘‘mutluluk önemlidir ama anlam daha önemlidir’’. Gayri safi milli anlam arayışınızın azalmaması dileğiyle, iyi okumalar…

Mutsuz OlmakWilhelm Schmid · İletişim Yayınevi · 20204,519 okunma

·

339 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Morfani