Hayatının umutsuz gidişatının farkında olup, sorumluluklarının dayanılmaz ağırlığını ruhunda duyan ve bu yeknesak sistemde kendine yer açmaya çalışan herkes masallara sığınır, tıpkı benim gibi.(Mutlu insanların masalları olmaz demiyorum sadece benim ilgi alanım değil, şimdilik) Biraz olsun o gerçek hayat prangasının ağırlığını varlığımdan uzaklaştırmak adına kendimi amaçsızca oyalayıp, vakit öldürmek için attığım bir sahafta tanıştım Kırmızı Zaman’la.Ve yetişkin ruhunun da, en az bir çocuk ruhu kadar masallara muhtaç olduğunu anladım, bir kez daha. Yoksulluk ve imkansızlıklarla bezeli on bir yaşındaki Hüsran’nın hayatı babasının çöpten bulup getirdiği kırmızı kaplı bir kitapla değişir.Küçük Hüsran, yoksulluktan bitap düşmüş tek göz evlerinin tarihi bir dehlize açıldığını öğrenir. Ve yazar,okuyucuyu Haliç’in varlığı sır dehlizlerinde gerçekle hayalin iç içe geçtiği bir yolculuğa çıkarır. Balatlı balıkçılarının ikametindeki bölgede esrarengiz bir şekilde, kırmızı kayığıyla ortaya çıkarak herkesi şaşkınlık içinde bırakan Zaman Dayı; kendisine lakabı sorulduğunda gözyaşlarının yanaklarına çamurlu yollar açtığı Berduş Halat Niyazi; babasını korkunç bir cinayete kurban vererek saplantılı bir şekilde katili arayan Botan; ve kaderine meydan okumak adına cellatlığı seçen Yahudi-Çingene melezi Deligâvur Leon. Yazar kitabın sonunda, karakterlerin hikayelerini, kitabı elinizden bırakmak istemeyeceğiniz bir sürükleyicilikle, süpriz bir şekilde tek bir noktada birleştirerek okuyucuyla buluşturuyor.Tıpkı kitaptaki yeraltı dehlizlerinin yolunu, Kambur ile Botan’ın dostluklarının filizlendiği kimsesizler mezarlığına çıkarması gibi. Gerçeklerden kaçan, ruhunuza masallardan bir ziyafet vermek isteyen biriyseniz, bu kitabı kesinlikle kaçırmayın. (Ki bence insan doğasında tam olarak bu saklı.) “İnsanoğlu gerçeklerden kaçar, çünkü efsanelere inanmaya meyyal doğar.” Keyifli okumalar.