Biyoloji önermelerinin biçimselleştirilmesi, yarar yanında birtakım sakıncaları da birlikte getirir. Bunlardan biri, biçimsel bir dili kullanacak teorik biyologun -öncelikle biyomatematikçinin- denel biyologla bağlantı kuramaması tehlikesidir. Biyoloji, bellibaşlı araştırma yöreleri için belirli birtakım biçimsel dilleri 'resmî'leştiremediği sürece, bu ifâde tarzlarını öğrenmek zorunluluğunu duymayacak denel biyolog, teorik biyologun, biçimsel tarzda bildirdiklerinden bir şey anlamayacaktır. Biyoloji önermelerinin biçimselleştirilmesiyle doğabilecek ikinci bir sakınca, genellikle positivist-empirist tutumlarda görülen, 'analiz'in, artık zorunlu bir araç olmaktan çıkarılıp başlıbaşına amaç kılınmasıdır. Bu durumu 'analiz için analiz' yahut 'analiz’in ʻput’laştırılması diye de niteleyebiliriz. Hâlbuki hedef, dakikçe yürütülecek bir analiz işleminin sonunda düzgünce kurulmuş bir senteze ulaşmak olmalıdır. Mantıkça kavî, ayakları da gerçeklik dünyasına basan bir sentez, bizi güvenilir yeni önermelere, yeni açıklamalara götürür. Yeni açıklamalar da, varolanların kimisini dışlayan kimisiniyse içeren daha değişik tariflerin oluşturulmasına fırsat hazırlar. Böylece gerek mantığın gerekse gerçeklik dünyasının isterlerini karşılayabilen yeni açıklamalar ile bunlardan kalkılarak meydana getirilen tarifler, bilimde, yaratıcılığı, genişlemeyi, yayılmayı, ilerilemeyi, derinleşmeyi ifâde ederler.
Sayfa 60Kitabı okudu
·
286 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.