yazarın 2003 tarihli “başkasının rüyaları” adlı öykü kitabını okuyup beğenmem, bu kitaba da referans oldu
bu sefer daha kısa hikâyeler söz konusu, verdiği okuma keyfi de daha az
mesela “özel gün” adlı hikâyede kurgulanan özel bir yazım tarzı mı var -ki insanı sinir eden bir belirsizlik öykünün sonundaki-
bir başka öyküde geçen “eşlikçi” kelimesinin zaten çok bilindik hali olan “refakatçi” sözcüğü dilimizde mevcutken özellikle bu kelimeden imtina edilmesi “eşlikçi”nin kullanılması, dilimizi daha zengin kılma çabası mıdır bilemedim
