Sayfa 127; Başarı, ancak başkasının gözünden yansıdığında inandırıcı oluyor. Sayfa 132; "Ademoğlunun ezelden beri peşinde koştuğu sarhoşluk, unutmayı severiz işte. Unutmak haramdır ama, hatırlayarak da gülemez ki insan. Gülsün, kahkahasıyla şenlensin vakit varken. Cehennem, unutanlar için bir güzel kuytu." --- Bir kitap düşünün, girişiyle gelişmesiyle insan hayatının çoğu düşünce tıkanıklığı yaşadığı yere güzel bir parmak bassın. Şehrin kar altında kalmasıyla beraber, giriş kapısının tümden bembeyaz bir karanlıkla kaplandığı bir güne uyanan apartman sakinlerinin içsel kavgalarını okuyoruz. Üstelik elimizde 3-4 kişinin haklı sorunları var. Gel gelelim hikâye tırmanıp tırmanıp nasıl hakettiği sona ulaşamıyor da tepede kalıyor sonuç? Hayret ediyoruz... :/ Kitabı size en güzel böyle anlatabilirdim. Hikâyenin sonunda kimlere ne oldu az buçuk anlıyor ama nasıl olduğunu anlamıyorsunuz. E tam hikayeyi sevmişken de bunu yaşamak hoş değil tahmin edersiniz ki... Değindiği noktalar güzeldi, ama sonu böyle birden bitirilmeyi haketmiyordu. Yani sanki yazarımıza kısıtlı sayfa ayrılmış gibi hissettim, "Tamam, dur sen daha anlatamazsın. Son 4 sayfa kaldı, boşver karakterleri, bir son yaz da basıma yetiştirelim!" denmiş gibi. Anlatım güzel, konu ilginç, değinilen noktalar ve söylenen cümleler süper; ama sonumuz yok gibi bir şey. Bu yüzden puanım 6. Yazarın kalemine sağlık...

İçeride KalanlarAslı Akarsakarya · Okuyanus Yayınları · 201673 okunma

·

208 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Didem Köse