Bombay Blues (Sabit Fikir dergisinden)
Narkopolis'in kazandığı başarılara rağmen, Thayil, ülkesinde daha çok şair, şarkı yazarı ve gitarist olarak tanınıyor. Yazar biyografileri ile romanlar arasında ilişki kurmayı sevenler için bir hatırlatma yapalım; Thayil biraz önce sözünü ettiğim mekanlarda, sokaklarda geçirmiş "hayatının kayıp 20 yılını." Şimdi tanıklık ettiği, deneyimlediği o hayatı Narkopolis'te bütün çıplaklığıyla sergilerken, muazzam ve bir o kadar da darmadağın bir metropolün, Bombay'ın otuz yıla yayılan dönüşümünü anlatıyor. Şairliği ile tanınması ise boşuna değil. Uyuşturucunun, seksin, ölümün, sapkınlığın, bağımlılığın, sevginin ve insanların inandıkları tüm tanrıların hikayesini şiirsel bir dille bağlamış birbirine. Ölmek üzere olan bir şehre, şehirle birlikte miadını dolduran afyon bağımlısı bir nesle vedanın müziğini dinliyoruz. Hüznü, umudu, özgürlüğü ve derin acıyı yansıtan hikayeleriyle Narkopolis Bombay Blues'a dönüşüyor. Bu hikayenin başrolünde bir kent var; anlatıcıysa yazar değil, bir afyon piposu.
Jeet Thayil
Narkopolis
A. Ömer Türkeş
69 görüntüleme
“Anlatıcı bir afyon piposu,” dendiğinde masalsı bir anlatı gelebilir aklınıza. Oysa fantazya ile hiç ilgisi yok hikayenin. Fantastik olan Bombay'ın yırtıcı gerçekliği. Bütün romana damgasını vuran afyon piposu, hikayenin asıl anlatıcısının -yıllar sonra Bombay'a dönen Dom Ullis'in- zihninin bulanıklığını işaret eden bir metafor. Pipo ile arasındaki ilişkiyi çok güzel betimliyor Ullis: "Gece geç saatte, komşularım uyuduğunda ufacık odamda kendime bir yer açtım, gaz lambasını ve pipoyu yaktım. Ve işte tüm bunlar, piponun bana anlattıkları. Ben sadece yazdım, kelimeleri ardı ardına dizdim, aynı kelimeyle başlayıp aynı kelimeyle bitirerek, Bombay."
A. Ömer Türkeş
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.