Kısacık, anlatmak istediğini yormadan anlatan, genel olarak keyifli bir öykü kitabı. İçlerinde en sevdiğim “Perisiz Ev” oldu. Kısa öykülerden ikisini alıntılayıp sonlandırıyorum: Yolda Yola çıktım. Ama çok geçmeden gördüm ki, yol yoktu. Yol silinmişti. Ne yapabilirdim? Geri dönemeyeceğime göre bir yol açıp orada ilerlemem gerekiyordu. Ben de öyle yaptım. Aradan ne kadar zaman geçti bilmiyorum. Hala yoldayım. Ama bu yol hangi yol ve beni nereye götürecek bilmiyorum. (Syf 66) Giderayak Burda çok iyiyim, dedi. Rahat mısın, dedim. Çok rahatım. Hayatımda hiç olmadığı kadar. Öyleyse üzerine toprağı gönül rahatlığıyla örtebiliriz, dedim. Evet, evet, dedi. İlk toprağı (iki kürek) ben attım. Sonra tüm dostları. (Syf 75)

İşte Deniz, MariaFerit Edgü · Alfa Yayınları · 2019519 okunma

·

425 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.