Sahi sen hiç kendini yaşadın mı?
Bu soruyu bundan yaklaşık bir ay kadar önce kendime sormuştum tamamen kitaptan habersiz. Yaşadığım bu hayatın başrolü bendim ama ben bana dayatılan hayatı yaşamak zorunda bırakıldım tam olarak zorunluluk da diyemesek de öğrenilmiş/öğretilmiş bir yaşam biçimiydi bu. Babam babasından gördüğü gibi daha doğrusu göremedikleriyle geliyordu bize. Bazen çok kızsam da bazen ona da hak veriyordum o da babasından böyle görmüştü. Kaç yaşına gelmiş adamdı bu yaştan sonra onun değişmesini beklemek zordu. Annem annesinden böyle görmüş böyle yetişmişti elalemin ne dediği kendinin düşündüğünden çok daha önemliydi. Böyle büyüyen insanlardan başka türlüsünü beklemek, başka türlü yaşamalarını/yaşatmalarını istemek imkansıza yakın.. Bu yüzden kendime sunduğum çözüm kendimi değiştirmekti, zor olacağını bilsemde imkansız olmadığına iknayım. Bu kitapta yer alan hikayeler aslında bir çoğumuzun duyduğu, yaşadığı başına gelen şeyler.. Kendini yaşamak istiyorsan önce kendini tanı,kendini sev, kendine saygı duy ve yola çık.. Umutsuzluğa kapılır gibi olursan derin bir nefes al ve ben nelerin üstesinden geldim bununda üstesinden gelirim çünkü ben güçlüyüm bu güzel sonu hak ediyorum de. Kitapla ilgili çok fazla inceleme niteliğinde cümleler kuramasamda içimden bunları yazmak geldi. Öylesine yani. Kitabı okuyabilirsiniz.
