Tutunamayanları Koruma Derneği: "Tutunamayanlara 26 Temmuz 1970": Tutunamayanlara 26 Temmuz 1970 Romanı ilk olarak, Cevat Çapan ve Vüs'at Bener okur. Vüs'at Bener, onun roman yazdığından haberi olmamasına karşın hiç şaşırmadığını söyler: "Onun zekasını biliyordum, içinde taşıdığı yaratıcı gücü seziyordum. Müteahhitlikle falan olacak iş değildi bu. Bir gün Kızılay'da, Kızılırmak Sokağı civarındaki evime, elinde metinle geldi. Benim ilk...

Romanı ilk olarak, Cevat Çapan ve Vüs'at Bener okur. Vüs'at Bener, onun roman yazdığından haberi olmamasına karşın hiç şaşırmadığını söyler: "Onun zekasını biliyordum, içinde taşıdığı yaratıcı gücü seziyordum. Müteahhitlikle falan olacak iş değildi bu. Bir gün Kızılay'da, Kızılırmak Sokağı civarındaki evime, elinde metinle geldi. Benim ilk tepkim, "bu nasıl bir şey böyle," demek oldu. Metin çok kalındı çünkü. "Bir roman," dedi, "bu kitaba ben bütün birikimimi koydum, bundan bir kelime bile çıkarmam." Böyle anlatır Vüs'at Bener, Oğuz Atay'ın 1970 yılında "Tutunamayanlar"ı kendisine getirişini: "Roman olarak gevşekti dokusu, bir dağınıklık hissettim. 'Büyük bir çıkış yapıyorsun, ilk'e imza atmak gibi büyük bir cesaret var bunun içinde. Ama biraz toparlaman lazım metni. Lütfen bunun üzerinde çalış ve kimi yerleri ayıkla,' dedim ona. Benim önerim, romanda değişiklik yapılması yönünde değildi, kısaltılması yönündeydi; uzundu, tekrarlar vardı." TRT Roman Yarışması'na girmek istediğini söylemiştir Vüs'at Bener'e; teslim tarihine daha iki üç aylık bir süre vardır. "Birkaç ay sonra 'Tutunamayanlar' la yeniden geldi bana. Metni elden geçirmiş, yeniden yazmış, ciltlemişti, altı ciltti sanırım. Ne kadar kısalttı bilemem. Sanıyorum, değişiklik büyük ölçüde 'Şarkılar' bölümünde oldu." Oğuz Atay'ın, romanı bir kez elden geçirdiğini arkadaşı Uğur Ünel de doğrular: "Tutunamayanlar' vahşi bir tarla gibiydi, elden geçirildi, ayıklandı, kısaltıldı." Romanı her okuyan, bu alışılmadık metin karşısında önce şaşkınlığa düşüyor, sonra da başını alıp gittiğini düşündüğü kimi bölümlerin dizginlenmesi yolunda çeşitli öneriler getiriyordur. Atay, yakın çevresinin önerilerini göz önüne alarak metni kısaltır, kimi yerleri yeni baştan yazar. 6.8.1970 tarihli günlük notunda, "Bu arada kitabı bitirdim, yani üç yüz sayfa yazdım; onun telaşı vardı," (G.14) diye sözünü eder bu çalışmasından. Romanının son sayfasına düştüğü tarih: 26 Temmuz 1970, "Tutunamayanlar"ın bu ikinci etabının bitiş tarihidir. Bu tarihten sonra bir iki yeri yeniden ele alıp düzeltmeyi/kısaltmayı düşündüyse de bunu gerçekleştirmez. "Bir daha düzeltirsem, bütün samimiyeti yok olacak," der Uğur Ünel'e. Alıntı;