özlem: "Kilitler var lakin anahtar yetersiz..": Kilitler var lakin anahtar yetersiz.. " İbn Sînâ, başyapıtı eş-Şifâ’nın -Latinlerin Sufficientia’sının- girişinde, felsefeyi bütün yönleriyle ihtiva eden iki temel eser kaleme aldığından bahsetmektedir. Bunlardan biri, okuyucunun elinde tuttuğu eş-Şifâ, diğeri ise el-Meşrıkiyyûn (Doğulular) şeklinde isimlendirdiği kitaptır. îbn Sînâ'nın bu iki kitap arasında çizdiği ayırım, üslûbî bir ayırımdır: Filozof, eş-Şifâ’nın, şerh edici ve analitik olması yanında Aristotelesçiliğin tarihinde farklı filozoflar tarafından savunulan tüm ana yaklaşımlara dair tartışmaları da içerdiğini ifade etmektedir. îbn Sînâ el-Meşrıkiyyûn’un ise bunun aksine dogmatik bir eser olduğunu belirtmektedir: Bu eserde filozof, sadece doğru olduğunu düşündüğü felsefî teorilere yer vermekte ve diğer görüşleri reddetmek için vakit harcamamaktadır. Son olarak îbn Sînâ ’Doğulular’ kelimesiyle, Meşrık'te yani geleneksel Horasan'da faaliyet gösteren filozoflara, kısacası kendisine ve kendi öğretisini sürdüreceklerini umduğu talebelerine göndermede bulunmaktadır. İşin ilginç tarafı, ikinci kitap yani el-Meşrıkiyyûn yazılışından kısa bir süre sonra kısmen kaybolmuş ve son derece sınırlı çevrelerde mütedâvil olmuştur. Bugün bile kitabın sadece yaklaşık yarısına sahibiz ki, bu da mantık ve fizik ile ilgili bölümlerden ibarettir. Eş-Şifâ ise bunun aksine çok sayıdaki nüshasıyla tam olarak varlığını sürdürerek ve Müslüman İspanya'ya ulaşacak kadar geniş bir alanda seyahat etmiş ve hepimizin bildiği gibi kısmen de olsa Latinceye tercüme edilmiştir. "

" İbn Sînâ, başyapıtı eş-Şifâ’nın -Latinlerin Sufficientia’sının- girişinde, felsefeyi bütün yönleriyle ihtiva eden iki temel eser kaleme aldığından bahsetmektedir. Bunlardan biri, okuyucunun elinde tuttuğu eş-Şifâ, diğeri ise el-Meşrıkiyyûn (Doğulular) şeklinde isimlendirdiği kitaptır. îbn Sînâ'nın bu iki kitap arasında çizdiği ayırım, üslûbî bir ayırımdır: Filozof, eş-Şifâ’nın, şerh edici ve analitik olması yanında Aristotelesçiliğin tarihinde farklı filozoflar tarafından savunulan tüm ana yaklaşımlara dair tartışmaları da içerdiğini ifade etmektedir. îbn Sînâ el-Meşrıkiyyûn’un ise bunun aksine dogmatik bir eser olduğunu belirtmektedir: Bu eserde filozof, sadece doğru olduğunu düşündüğü felsefî teorilere yer vermekte ve diğer görüşleri reddetmek için vakit harcamamaktadır. Son olarak îbn Sînâ ’Doğulular’ kelimesiyle, Meşrık'te yani geleneksel Horasan'da faaliyet gösteren filozoflara, kısacası kendisine ve kendi öğretisini sürdüreceklerini umduğu talebelerine göndermede bulunmaktadır. İşin ilginç tarafı, ikinci kitap yani el-Meşrıkiyyûn yazılışından kısa bir süre sonra kısmen kaybolmuş ve son derece sınırlı çevrelerde mütedâvil olmuştur. Bugün bile kitabın sadece yaklaşık yarısına sahibiz ki, bu da mantık ve fizik ile ilgili bölümlerden ibarettir. Eş-Şifâ ise bunun aksine çok sayıdaki nüshasıyla tam olarak varlığını sürdürerek ve Müslüman İspanya'ya ulaşacak kadar geniş bir alanda seyahat etmiş ve hepimizin bildiği gibi kısmen de olsa Latinceye tercüme edilmiştir. "

Klasik Yayınları

İbn Sina'nın Mirası Dimitri Gutas

101 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

özlem