·
1.382 görüntüleme
Ahlak etimolojisi itibarıyla خلق ile aynı kökten türerler. خلق yaratmak anlamına gelir ve türkçemizdeki üretmek ve icat etmek kelimelerinden farklı olarak, mevcut olmayan bir şeyin önce imkanını ardından mevcudiyetini yaratmak anlamına gelir.
Hâlik - (yaratıcı خالق ) kelimesi de aynı kökten türer. Halk - (yaratılmış olan خلق ) kelimesi de aynı köke matuftur.
Ve nihayet aynı kökten “ الأخلاق Ahlak “ türer. Yaratılışa uygun yaşamak/davranmak manasına gelir.
İslam dini ise “Peki yaradılışa uygun olanı nasıl bulacağız?” sorusuna elbette dinden (Kur’an, sünnet, icma...) diyerek epistemolojik bir cevap verecektir.
Zira “Halik (yaratan) Allah’tır ve Allah din ile (kur’an vesilesiyle) insana konuşmuş ve yaradılışına uygun olanı belirtmiştir” diyecektir.
Zira kelimenin kökeninden de anlaşılacağı üzere ahlak iyi olarak hiç mütalaa edilmemiştir. Ancak kendisini (ahlakı) derinlemesine tahlil edince böyle bir anlamı barındırdığı da aşikardır. Zira Allah iyidir ve onun emirlerini yerine getirmek de iyi olmaktır. Böylece Allah, en iyi olan ve dahi iyiliğin kaynağı olan anlamına gelecektir.
Burada dikkat edilmesi gereken bir nokta var. İslam aksiyolojisini göre davranışın iyilik kriteri bizatihi kendisi değil, Allah’tır. Yani bir davranışın iyilik ölçütü, Allah’ın emirlerine uygun davranmasıdır.
Kelime etimolojisi açısından yaklaştığınızda yaradılış (haleka) yaratılan (halk), yaratıcı (Halik/Allah) ve yaradılışa uygun davranmak (ahlak); “Ahlaklı olmak Allah’a inanmayı zorunlu kılar” düşüncesi kendi sistemi içerisinde tutarlı kılar. Zira -yukarıda da bahsettiğimiz gibi- ahlak yaradılışa uygun davranmak anlamına gelir. Yaradılışa inanmayan için yaradılışa uygun davranmanın gereği yani ahlaki olmanın gereği de yoktur.
(Bu yorum islam teolojisi açısından yapılacak savunma idi. Müsade ederseniz diğer yorumları da aktarmak isterim.)
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.