Kitap iki bölümden oluşmakta. Birinci bölüm, Tavşan Besleyene Kılavuz. Bana göre bu bölümdeki en çarpıcı cümle, “Tavşan besleyen, havuç da yetiştirmelidir.” Oruç Aruoba’nın felsefi düşüncesine ve zekice anlatımına her zaman hayranlık duymuşumdur. Bu bölümde de tavşan beslemek üzerinden seven ve sevilene gönderim yapıyor. Eğer farklı açılardan bakarsanız ve kendinizden katarak okursanız anlam sınırlarını genişletmek mümkün. Kitabın ikinci bölümünde ise; özlemi, özleyeni, özleneni, kısacası özlemek hakkında her türlü düşünceyi inceliyor. Bu bölüm de Özlem Çekene Kılavuz niteliğinde sunulmuş. Her sayfada özlemin farklı tanımını, zaman içindeki evrimini ve özleyen-özlenen arasındaki kusursuz işleyişi çarpıcı bir anlatımla okuyucusuna aktarıyor. Fakat bu kitabı özleminize bir çare olarak görürseniz, yazarın şu satırlarıyla aradığınızı bulamayabilirsiniz; “Ey bu satırların okuru (sen, Özlem Çeken), buraya kadar geldin - unutma ki, bu, elinde tuttuğun, okuduğun, yalnızca bir metin toplamıdır; yalnızca adı, ‘kılavuz’ - bunu, özlem çekme yolunda sana yol gösterebileceğini umarak okuyorsan; bil ki bu metinlerin yazarı da ‘yol’unu bulmuş değil - sen de, kendi yolunu, bu metinlerde bulacağın bir yönlendirmeyle bulabileceğini düşünüyorsan, yol kısayken, geri dön…” ~ instagram.com/p/CST4DirCtde/?...

UzakOruç Aruoba · Metis Yayıncılık · 20202,977 okunma

·

945 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.