160 syf.
10/10 puan verdi
Bir kitap, içimizdeki donmuş denize inen bir balta gibi olmalı
Franz Kafka
Ne baltası bu mektuplar içime oturdu, kalkmıyor.
Aşk, gurbet, evlat sevgisi, yokluk, hayata tutunma çabası, erkenden kayıp giden bir değer. İçime dokunan -yani diğerlerine göre daha çok dokunan- iki nokta vardı. Okulda minnacık kıza (Filiz' e) koministin kızı demeleri birde hep genç kalacağım kısmı):
O kadar nahif o kadar nahifti ki mektuplar. Ruhum doydu.
" Etrafın seni sıktığı zaman kitap oku ... Ben şimdiye kadar her şeyden çok kitaplarımı severdim . Bundan sonra her şeyden çok seni seveceğim ve kitapları beraber seveceğiz . İnsan muhi tin bayağı , manasız , soğuk tesirlerinden kurtulmak istediği za man yalnız okumak fayda verir . Bana en felaketli günlerimde kitaplarım arkadaş olmuştu . Fakat bu yetmiyor . Şiirlerimde de gördün ki kitaplara rağmen çok ıstırap çektim . Çünkü candan bir insanım yoktu . Sen benim yarım kalan tarafımı ikmal edeceksin . Seni şimdiden çılgın gibi sevmeye başladığımı hissediyorum . Yazacağını söylediğin birçok şeylerden bahseden mektubunu beklerim . Derhal yaz . Uzun , çok uzun şeyler yaz ... Seni hasretle kucaklarım benim birtanecik Aliye’m ...
Sabahattin Ali. "
(Sayfa 17)
"biliyor musun, ilk mektuplarımda 'bana böyle şeyler yazma, sonra sana deli gibi aşık olurum.' demiştim, oldum işte... Sana bugün çılgın gibi aşığım." (sf. 55) yazıyor.
Ya yazdığı mektupları çok iyi hatırlıyor ya da bir örneğini kendine saklıyor.
*
Keşke birbirlerine gönderdikleri fotoğraflara da yer verilebilseydi kitapta. Keşke....
Tüm yaşamı boyunca aklından ve kalbinden koparıp yazdıklarıyla bir Sabahattin Alı geçti bu dünyadan…
İyi ki…
··
4.036 görüntüleme
Derin bir yaradır, Sabahattin Ali...
Ve bize yaralarımızın nasıl korunacağını öğretir, sevgi yolunun gerçek dokunuşlarını yaşatır, hissettirir.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.