Eyvâh! .. Ne yer, ne yâr kaldı,
Gönlüm dolu âh ü zâr kaldı.
Şimdi buradaydı gitti elden,
Gitti ebede gelip ezelden.
Ben gittim o hâksâr kaldı,
Bir kûşede târumâr kaldı.
Bâkî o, enîs–i dilden eyvâh!
Beyrût’ta bir mezâr kaldı.
eşinin vefatı üzerine bu şiiri yazıp cenazesinde tanıştığı kadınla 15 gün sonra evlenen Abdülhak Hamit bey, seni de unutmadık.
Vay be ! Demek öyle miymiş?
5 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.