Tutunamayanlar Oğuz Atay’ı tanımak isteyen herkesin okuması gereken roman. Postmodernist edebiyatın en sağlam yapı taşı, hayata tutunamayanların; tutunmak için çokta uğraşmayanların romanı. Oğuz Atay’ın hayatını didik didik araştırmama sebep olan onu sevmemin en haklı sebebi olan romanı Tutunamayanlar. Turgut isminde bir karakterin hayata tutunduğunu zannederken aslında Ne kadar da ipin ucundan Tuttuğunu anladığı roman “TUTUNAMAYANLAR” Roman kahramanımız Selim’ine bir gün intihar etmesi ile başlayan harika bir eser. Turgut’un, arkadaşı Selim’in iç dünyasını en ince çıplaklığına kadar çözümlediği yer yer Selim’e gücendiği Ama en çokta Selim’in tutunması için yanında olmadığı günlerin hesabını kendisine kestiği, Allah’a: “Allah’ım onu neden yalnız bıraktın? Neden yalnızlığın verdiği çaresizliklele can sıkıcı ilişkiler kurmasına izin verdin?” Diye sitem ettiği iç Konuşmalar festivali. Selim’in aşkları, hayatla arasındaki en büyük uçurumları, kendi iç dünyasında kapanışları, kendini insanlardan soyutladığı ama en çokta onların arasında olmak ve kendini kabullendirmek için uğraşını verdiği hayata tutunma mücadelesindeki tutunamayışının tanığı oldum bu romanı okurken. Selim’in Kendi kaleminden çıkan cümlelerde Bir nebze de olsa kendini bulamayan insan yoktur diye düşünüyorum. İnsanın tutunamadığı bir tarafı var bu hayatta. Turguta gelince; en büyük pişmanlığı arkadaşının yanında olamayışının ve bu pişmanlık ile o öldükten sonra da olsa onun peşine düşüp “Tutunamayanlar listesi”ne kendi ismini de ekleyip Selim’i içinde yaşatma bir nevi Turgut ÖZBEN’den bir Selim IŞIK yansıtma mücadelesi ile Olric’i de yanına alıp yola koyuluşuna tanık oluyoruz. Romanın son sayfasını kapatınca gözyaşlarımı tutamadığımı itiraf etmeliyim. Üç arkadaş aynı gece birlikte okuyup bitirdik ve hepimiz gözyaşları içinde kaldık. Velhasıl Oğuz ATAY artık gönlümde bambaşka bir yere sahiptir. O benim ve Tutunamayanlar’ın Oğuz abisidir. Hani soruyorsun ya “Korkuyu Beklerken”kitabının son cümlesinde: “Ben buradayım sevgili okuyucum sen neredesin? “ diye , Ben de buradayım Oğuz abi. Ayşe de, Ali de,Fatma da, Turgut da, Ahmet de, Cansu da, Yiğit de burada. Biz tüm “Tutunamayanlar” buradayız. Hem sen demez misin: “Tutunamayanlar’ın romanı biter mi?” diye. Bitmez oğuz abi. Selim’in romanını biter Ali’nin romanı başlar Ali’nin biter Ahmet’in başlar… Tutunamayanlar’ın romanı hiç bitmez!