Zira, işin bölüşümü yapılmaya başlanır başlanmaz, artık
herkesin kendisine dayatılan ve içinden çıkamayacağı belirli
ve kesin bir faaliyet alanı vardır. Avcıdır, balıkçıdır, çobandır
ya da eleştirel eleştirmendir; ve geçim araçlarını kaybetmek
istemiyorsa eğer, öyle de kalmak zorundadır. Oysa hiç
kimsenin kesin bir faaliyet alanına sahip olmadığı, dilediği
her alanda kendini yetiştirebildiği komünist toplumda, genel
üretimi toplum düzenler. Böylece de bana, dilediğimce, bugün
bu işi, yarın bir başka işi yapabilme –avcı, balıkçı, çoban ya
da eleştirmen olmamı gerektirmeden, sabah ava çıkıp öğleden
sonra balığa gitme, akşamları hayvan yetiştirme, yemekten
sonra da eleştiri yapma olanağı sağlar.