Evliliğimizin üç yılını ayrıntısı ile anlatmayacağım, anlatamam da zaten, zira zihnim çok önemli bulduğumuz, hayatımızı dolduran bütün o şeylerden çokça bahsetmekten alıkoyuyor beni. Bunlar ikimiz için olduğu kadar halkımız için de önemli şeylerdi; sonra bu şeyler hayatımı doldurdu, yalnızca o zamanlarda değil, şimdi de dolduruyor, beni tamamlıyor, öyle ki, dulluğun o berbat acısını bilsem de, dul olmanın insanda yarattığı o büyük boşluk duygusunu pek yaşamadım. Bence insan büyük bir mutluluğu kaybedip de onu hatırlamaya çalıştığında, üzüntüye davetiye çıkarmış olur yalnızca; hâlbuki sürekli mutluluğu düşünmezse onu yüreğinde ve bedeninde bulabilir kimi zaman, sessiz sedasız ama kalıcı. Bildiğim en saf en katıksız mutluluk meme emen bir bebek ile onu emziren annenin mutluluğu. Mutluluğu dört dörtlük yaşamanın nasıl bir şey olduğunu buradan biliyorum. Ama bu duyguyu hatırlayarak, anlatarak, arzulayarak geri getiremem. Onu tatmış olmak yeterli ve her şeye değer.
Sayfa 189 - Metis yayınlarıKitabı okudu
·
108 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.