Kaderin hazırladığı kutlu bir tesadüfün açtığı kapıdan bir ışık gibi girmişti saadet bahçesine. Giderek artan bir hayranlıkla sevildi efendisi tarafından ve kendine gösterilen sınırsız sevgi ve güvenin böylesine azalacağı aklının ucundan geçmezdi. Hayatta akla hayale gelmedik şeyler oluyor, bir kölenin sadrazam olması, sonra da sultanlığa heveslenmesi gibi!
Son sözümüz; Osmanlı da şahıslar değil, devlet ve tebaanın bütünü önemlidir. Şehzadeleri dahi devlet yoluna kurban eden padişahlar için bir Pargalı’nın feda edilmesi hiçbir şey değil: