Kapitalizm, insanları "İletişim Devrimi"yle doğal ilişkilerinden, hatta en yakınındakinden koparıyor; odasındaki ekrana bağımlı nesneler haline getiriyor. Sistem, neredeyse insana bilgisayarla sevişmeyi dayatacak noktaya gelmiştir. Bunun yanında emperyalizm, yeni tüketim ölçüleriyle naylon ihtiyaçlar pompalıyor ve bu sözde ihtiyaçların peşinde koşan budalalar kalabalığı yaratıyor. İnsanlığın büyük bilimsel-teknolojik "zaferleri", ölüm makinelerine dönüşüp, yine insanların tepesine çöküyor.
Emperyalist merkezlerin insanı, kendisine, üretime, topluma, hatta giderek cinsiyetine yabancılaşıyor. Toplumsal bağlar çözülüyor; insanlar yapayalnız kalıyor. "Birey, birey" diye tutturan sistem, bireyin iç dünyasını çürütüyor. Birbirinin kopyası olan ama birbirine uzak, hatta birbirinin kurdu olan insanların kum yığını gibi yaşadığı bir "toplum" oluşturuluyor.
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.